Gorące dyskusje ostatnie 12h odpowiedzi (26) odpowiedzi (12) No patrzcie jacy umeczeni. Na Hawajach, w Dubaju czy na Zanzibarze tak ciezko sie napracowali.. trzeba bylo lambo jezdzic i poskakac na jachcie nagrywajac teledysk! I jeszcze ten straszny hotel Atlantis z wlasnym parkiem wodnym! No normalnie koszmar. Nie wiem jak tak mozna pracowac. W LA tez tyle pracy.. trzeba bylo raz dziennie zagrac w mafie czy zrobic test jedzenia. Chryste. Co tez ludzie musza robic, zeby jakis grosz zarobic. ( ͡° ͜ʖ ͡°) #friz #youtube #polskiyoutube #famemma pokaż całość odpowiedzi (12) pełna lista Wykopalisko
W ten sposób takie państwo de facto nabiera cech republiki demokratycznej, a monarchiczna forma rządów staje się tu jedynie dekoracją. Król panuje, ale nie rządzi, opisująca pozycję władcy w monarchii parlamentarnej. Wyjaśnij co oznacza zasada król panuje ale nie rządzi.Laufen , komen , treffen, fahren, organisieren, bekommen, essen, fernsehen , arbeiten, streiten. Które te czasowniki łączą się z sein a które z haben? Proszę o jak najszybszą pomoc :) Answer Najnowsze pytania bez odpowiedzi przez użytkownika niezalogowany w Język angielski pytanie zadane 23 listopada 2016 1.9k wizyt. ARTYKUŁ ANGIELSKI Europa feudalna - FeudalizmSystem feudalnyustrój lenny – stosunek między wasalem a seniorem,reguła: wasal mojego wasala nie jest moim wasalemStany społeczneSystem klasowy został w feudalizmie utrwalony podziałami na stany się następujące stany:szlachecki (rycerski)duchownymieszczańskichłopskiZapamiętaj!Feudalizm – z jednej strony system społeczno-prawny oparty na specyficznych więziach między seniorem a wasalem, pierwszy występuje w pozycji zwierzchnika, drugi podległego; z drugiej system społeczno-ekonomiczny charakteryzujący się dwiema formami własności – klasycznąw ręku rzeczywistego posiadacza (feudała), mogącego w pełni dysponować swoją własnością i użytkową, w ręku bezpośredniego producenta chłopa (podobna do dożywotniej dzierżawy).Senior – zwierzchnik wasali; możny, przyjmujący obowiązek opieki i protekcji nad swymi „kontrahentami” – – najpierw wolny, oddający się w opiekę seniorowi, potem ten, który złożył seniorowi hołd i przysięgę na wierność (komendacja).Felonia – wiarołomstwo (zdrada) lennika wobec swego suwerena (seniora)..Lenno – ziemia (bądź – urząd) nadawana przez seniora w użytkowanie wasalowi. Z czasem przekształciło się w dziedziczne (przypisane z reguły do pewnej funkcji) czynności wasala wobec seniora, stanowiło jakby formę zapłaty – wasal zobowiązywał się do pomocy zbrojnej, materialnej i wasalom obszar ziemi nazywano lennem stąd inna nazwa wasala – – ceremonia przekazania lenna, odbywana po złożeniu hołdu (homagium). Wasal otrzymywał od seniora przedmiot symbolizujący lenno – np. chorągiew, włócznię bądż pastorał (duchowni).Renta feudalna – świadczenia chłopa na rzecz pana; jej formy to: odrobek (pańszczyzna), czynsz (gotówka), zapłata w naturze (płody rolne).Allodium – własność w ręku wasala, niezależnie od nadanego mu lenna; z czasem zacierały się różnice między allodium a lennem – w wypadku śmierci seniora wasal mógł w pełni dysponować allodium (z lennem było różnie).Prekarium – oddanie się pod opiekę sąsiadowi (potencjalnemu seniorowi) przes słabszego (potencjalnego wasala).Immunitet – zwolnienie od opłat na rzecz seniora; z czasem też niezależność –forma zależności, występująca od VIII w., gdy wolny wraz z majątkiem oddawał się możnemu; najpierw prywatnoprawna, potem społeczny – grupa społeczna różniąca się od innych zawodem, usytuowanie w hierarchii społecznej i pozycją prawną; stany miały własne prawa i przywileje (tych ostatnich pozbawieni byli tylko chłopi).Najważniejsze pojęcia związane z feudalizmemSenior – dysponował własnością ziemską. Mógł nadawać ziemię, czyli przekazać ją w użytkowanie – był to senior, który nie był niczyim wasalem. Najczęściej suzerenem był (lennik) – osoba dysponująca ziemią z nadania seniora. Z czasem lennicy dążyli do rozszerzenia swej swobody i niezależności:poprzez immunitet ekonomiczny, czyli zwolnienie z danin i świadczeń materialnych,poprzez immunitet sądowy, czyli prawo do sądzenia na własnym terenie, co było już oddaniem części władzy lennikowi,wykorzystując kłopoty (feudum) – ziemia nadana przez seniora wasalowi. W popularnym ujęciu lenno stanowiło rodzaj nagrody za służbę seniorowi. Rodzina wasala nie mogła dysponować lennem w wypadku jego śmierci. W praktyce najczęściej jednak własność przechodziła na potomków bądź innych potencjalnych spadkobierców. Z czasem własność lenna wskutek decentralizacji i osłabienia władzy stawała się – ceremonia przekazania lenna (ziemi, urzędu np. biskupiego) przez seniora wasalowi. Senior przekazywał wówczas wasalowi przedmiot symbolizujący lenno, np. chorągiew, pastorał, – cywilnoprawny akt oddania się wolnej osoby w osobisty stosunek poddańczy względem innej wolnej – wynagradzanie wasala przez seniora najczęściej w formie ziemi, uwarunkowane wypełnieniem określonych obowiązków;Domena – obszar będący w bezpośredniej dyspozycji i władaniu pana feudalnego (monarchy, możnowładcy), w odróżnieniu od terenów nadawanych wasalom w postaci feudalne (rozbicie dzielnicowe) – zjawisko typowe dla okresu feudalizmu, będące następstwem decentralizacji władzy, polegające na osłabienie pozycji suwerena (seniora), czasem zaniku władzy centralnej i podziału monarchii na szereg samodzielnych księstw średniowieczu obowiązywała zasada – „wasal mego wasala nie jest moim wasalem”. Stała się ona punktem wyjścia do faktycznej niezależności politycznej możnowładców. W swoim lennie możni byli faktycznymi Ta zasada nie obowiązywała w Anglii. Tam wszyscy lennicy byli wasalami feudalna – świadczenie poddanych chłopów na rzecz feudała w zamian za prawo użytkowania ziemi. Renta feudalna przybierała trzy postacie:czynszu – chłop płacił właścicielowi co pewien czas określoną kwotę pieniędzy,odrobku – chłop był zobowiązany do pracy na polu swego właściciela przez określony czas,zapłaty w naturze – chłop oddawał część swych plonów właścicielowi ziemi. Gospodarka feudalna W warunkach gospodarki naturalnej ziemia była podstawowym źródłem bogactwa. Z tego też powodu stanowiła najbardziej pożądaną formę wynagrodzenia za służbę. Otrzymywali ją urzędnicy jako honorarium za pracę. Ziemia stanowiła również uposażenie żołnierzy i instytucji kościelnych. Taką formę nadania ziemi nazywamy beneficjum. Beneficja początkowo nadawane były na czas służby. Wkrótce jednak ich posiadacze zapewnili sobie prawo ich dziedziczenia. Beneficja nie były jedynym źródłem ziemi. Wkrótce jednym z najpoważniejszych sposobów powiększania wielkiej własności stało się wchłanianie słabszych gospodarstw chłopskich. Często działo się tak w wyniku zadłużenia drobnych rolników. Dochodziło do niego na skutek klęsk żywiołowych, nieurodzaju, albo zaniedbania prac polowych przez chłopa, który musiał odbywać służbę wojskową. Nierzadko stosowano zwykłą przemoc wobec słabszego jako ustrój społeczno-polityczny Feudalizm jako ustrój społeczno-polityczny rozpowszechnił się na skutek niewydolności państwa wczesnofeudalnego, które nie było w stanie zapewnić pełnego bezpieczeństwa swoim poddanym. Feudałowie zaczęli w związku z tym wchodzić we wzajemne związki, nazywane obecnie stosunkami lennymi. W takim związku uczestniczył usytuowany wyżej w hierarchii senior i podlegający mu wasal. Obowiązki obu stron regulowało prawo lenne. Wasal ze swej strony zobowiązywał się do auxilium (pomocy) i consilium (rady). Auxilium polegało przede wszystkim na pełnieniu służby wojskowej na rzecz seniora. Pomoc materialna ograniczona była do zwyczajowych subsydiów przy okazji pasowania najstarszego syna seniora na rycerza, ślubu najstarszej córki, udziału seniora w wyprawie krzyżowej oraz w wypadku dostania się seniora do niewoli. Senior nadawał wasalowi w posiadanie ziemię, którą w tym wypadku nazywano lennem, oraz zapewniał mu bezpieczeństwo. Lenno stanowiło dla wasala materialną podstawę, pozwalającą mu na pokrycie kosztów służby wojskowej. Kontrakt lenny zwierano podczas uroczystego hołdu lennego, w wyniku którego wchodziła w życie umowa lenna (tzw. komendacja). Hołd polegał na złożeniu w pozycji klęczącej przysięgi wierności. Po nim następowała ceremonia inwestytury, czyli przekazania wasalowi dóbr lennych, czego symbolem było wręczenie mu przez seniora proporca, a wasalowi duchownemu – i seniorzy uszeregowani byli według hierarchii feudalnej. Najniżej usytuowani byli rycerze, których nie stać było na posiadanie własnych wasali. Ponad nimi usytuowani byli dysponujący pocztem własnych wasali i posiadający własny, baronowie. Wyżej od nich plasowali się hrabiowie i książęta. Najczęściej byli to dawni dygnitarze frankońscy, którzy przekształcili się z urzędników lokalnych w lenników. Do hierarchii feudalnej należeli również wyżsi duchowni. Na czele drabiny feudalnej stał król, który jako suzeren nie posiadał nad sobą seniorów. Niestety nie miał również zbyt dużej władzy nad swoimi poddanymi, ponieważ osłabiała ją stosowana w państwie Franków i państwach, które powstały po jego rozpadzie zasada: wasal mego wasala nie jest moim wasalem. Hierarchia lenna w praktyce zastąpiła dawną lokalną administrację państwa, stając się przyczyną dezintegracji i decentralizacji państwa, która ostatecznie doprowadziła do rozdrobnienia feudalnego. Ponadto wielu wasali, dążąc do skupienia w swoim ręku dużych obszarów, wchodziło w stosunek lenny z wieloma, czasem zwalczającymi się wzajemnie seniorami, co pogłębiało chaos i anarchię. Symbolem epoki stały się wojny feudalne, którym usiłował przeciwdziałać Kościół, wprowadzając tak zwany pokój feudalna – odnosi się do okresu średniowiecza i oznacza hierarchię feudalną. Na szczycie drabiny stał suzeren mający swoich wasali, którzy gdy mieli wasala, stawali się seniorami. Wszyscy wasale jednego seniora byli uważani za równych wobec siebie, nazywano ich parami. Istniała w większości krajów europejskich zasada, że wasal mojego wasala nie jest moim wasalem. Natomiast np. w Anglii przyjęto zasadę wasal mojego wasala jest moim wasalem. Na najniższym szczeblu hierarchii posiadaczy ziemskich był wasal, zwany rycerzem na prawie lennym. Rycerz także mógł być seniorem, ponieważ mógł oddać swoją ziemię chłopu, który stawał się wasalem. Drabina feudalna przedstawia zależności między różnymi stanami. Pokazuje, kto był najważniejszy, a kto mniej ważny. Najniższym stanem tej drabiny byli chłopi. Zajmowali się oni rolnictwem i hodowlą zwierząt, musieli utrzymywać drobnych rycerzy, którzy znajdowali się na wyższym szczeblu. Ci podlegali możnowładcom, biskupom, którzy zaś musieli być posłuszni królowi. Król znajdował się na samej górze tej (łac. feudum) – w ustroju lennym dobro będące przedmiotem kontraktu lennego, tj. nadawane przez seniora wasalowi w użytkowanie i pobieranie części pożytków w zamian za wsparcie militarne lub finansowe. Później przez lenno rozumiano całość stosunków pomiędzy seniorem a wasalem typowych dla feudalizmu. W Europie instytucja ta wywodzi się z połączenia wczesnośredniowiecznych beneficjum i (łac. vassus, z celt. gwas „sługa”) – we wczesnym średniowieczu osoba wolna oddająca się pod opiekę seniora w akcie komendacji. W zamian za lenno wasal zobowiązywał się służyć wiernie seniorowi radą i pomocą orężną. Uroczystą ceremonią przekazania lenna była inwestytura. Później wasal to osoba, która złożyła hołd lenny i przysięgę na wierność. Wasal sam mógł mieć wasala, dla którego był seniorem. Oddawał mu w opiece fragment ziemi, którą sam otrzymał od własnego seniora. Z uwagi na popularność zasady w feudalizmie europejskim wasal mojego wasala nie jest moim wasalem stosunki lenne tworzyły skomplikowaną strukturę (z łac. feodum lub feudum – lenno) – nazwa określająca ustrój społeczno-gospodarczo-polityczny rozpowszechniony w średniowiecznej Europie, trwający do rewolucji francuskiej, uznany za metodę rządzenia opierającą się na systemie hierarchicznej zależności jednostek, z podziałem społeczeństwa na trzy stany: duchowieństwo, rycerstwo i chłopstwo.
